6991

Svo mörg eru orðin í MA ritgerðarskjalinu mínu, sem nú telur um 25 blaðsíður. Þau eiga eftir að verða talsvert fleiri. Og örugglega töluvert fleiri, ef ég þekki mig rétt. Ég er vön að skrifa meira en minna. Sem er kannski ekki alltaf gott en...í þessu tilfelli er viðfangsefni mitt mjög umfangsmikið (sennilega of) og verkkvíði minn helgast svolítið af því. Það er svo margt sem ég þarf að koma að.

Margir hafa spurt mig um hvað ég sé eiginlega að skrifa. Ég tala lítið um verkefni mitt, einfaldlega bara af því að ég hef ekki marga til að ræða það við. Sem er slæmt því það er mjög mikilvægt að fá annara sjónarhorn og álit og einfaldlega að æfa sig að ræða um viðfangsefnið til að átta sig betur á eigin afstöðu og áherslum. Vinnutitillinn er...

Global Education Policy and the Nation State: The case of Iceland

 

...og hann á örugglega eftir að breytast. Ég er að vinna með elsku risana okkar sem við elskum öll og hötum, ESB og OECD, þekkingarhagkerfið, hnattvæðingu og menntun. Og nýju "íslensku" menntastefnuna okkar. Ég set gæsalappir utan um íslensku af því að hún er ekkert séríslensk. Ég er ekki að taka út menntastefnuna, dæma hana eða spá í hvort hún sé góð eða slæm eða líkleg til afreka. Ég er að bera saman íslenska menntastefnu við Evrópustefnuna. Skoða þróunina í Evrópu samhliða þróuninni á Íslandi og reyna að meta áhrif risanna, orðræðuna og svo framvegis.

Þessar pælingar mínar eiga uppruna sinn í pælingum um alþjóðleg öfl sem öllu vilja ráða, leynt og ljóst. Alþjóðabankinn lánar peninga til uppbyggingu menntunar í fátækum ríkjum og segir þeim í leiðinni hvernig þau eigi að byggja upp menntastefnu sína - eins og hún er Bandaríkjunum.
Þeir lána sérfræðinga sem vita allt um málið, borga þeim skíthá laun sem eru í leiðinni hluti lánveitingarinnar. Bandaríkin eru áhrifamest OECD ríkjanna, sem gefa út leiðbeiningar til hvers og eins OECD ríkis árlega, um umbætur í menntamálum. OECD heldur líka utan um PISA könnunina sem nemendur tuga landa taka þátt í þriðja hvert ár. PISA stjórnar því að mörgu leyti hvaða þekking er talin mikilvæg og hver ekki - á heimsvísu. Evrópusambandið er með menntaáætlun og veitir miklu fjármagni í styrki til verkefna sem passa við menntaáætlunina...og svo framvegis.

Ég er sumsé uppfull af samsæriskenningum. Kannski of full af þeim. En sjáum hvert þetta leiðir mig, kannski segi ég skilið við samsærikenningarnar og geng í hjónaband með Risunum...

Ævinlega...

 

 

Notaleg helgi að baki

Tíminn líður svo svakalega hratt - og um leið og maður fyllist svolitlum trega yfir því að tími okkar hér í Stokkhólmi sé senn á enda er ágætt að geta sagt bless við langa, kalda janúar og boðið febrúar velkominn. Við erum öll svolítið meðvituð um það núna hversu stutt er eftir af dvöl okkar hér og hversu vel við þurfum að nýta þessa mánuði sem eftir eru. Það er ekki til betri leið til þess en að eiga sem mest af góðum stundum með góðu fólki og safna skemmtilegum upplifunum í leiðinni!

Þessi helgi var sérdeilis prýðileg og nutum við samveru við góða vini og Rannveig braut blað í sundsögu sinni þegar hún komst á pall - tvisvar sama daginn.

Uppsalafjölskyldan okkar kom til okkar seinnipartinn á föstudaginn og að því tilefni fengum við okkur hráskinku og franskan brie. Og eitthvað fleira gott. Við pössuðum svo litla krúttkálfinn meðan foreldrarnir fóru í matarboð yfir á Vasastan. Það gekk svakalega vel og gaman að kynnast þessum tveggja ára fjörkálfi. Jóhannes Árni er mjög góður við hann þótt þolinmæðin sé stundum lítil, enda er hann búinn að gleyma því hvernig var að vera tveggja ára handóður kútur! Í gær fórum við mömmurnar með drengina í langan göngutúr í skóginum okkar í einstaklega fallegu veðri. Við prófuðum líka að ganga út á Mäleren - en þar naut fólk útiveru, ýmist hjolandi (!), gangandi eða skautandi. Margir voru með bakpoka og sennilega langt að komnir, á hraðferð úti á miðjum ís í glampandi sól. Leit ekki illa út verð ég að segja!

Jóarnir tveir voru svo orðnir lasnir í gær svo eitthvað varð helgin nú rólegri en ætlunin kannski var - og meiri innivera en maður helst hefði kosið. En við elduðum gott í gærkvöldi og smjöttuðum á góðu rauðvíni. Rannveig kom heim af sundmótinu um kvöldmatarleytið með vinkonu sinni sem fékk að gista. Þær voru fullar af hamingju með verðlaunapeningana sína, fyrsti hjá báðum. Það er svo gaman að vera 12 ára, held ég, þær flissuðu og hlógu og grétu úr hlátri og sögðu brandara og gerðu að gamni sínu og horfðu svo á bíómynd uppi í rúmi áður en þær lognuðust útaf. Pönnukökur og beikon í morgunmat og svo bíóferð, ekkert lát á hamingjunni hjá þeim tveimur!

 

Palla-Rannveig með silfrin sín í 50 m. flugsundi (37,55 fyrir þá sem hafa áhuga á sundtímum) og 4x50 fjórsundi með elsku bestu sundvinkonum sínum. Besti félagsskapur í heiminum held ég bara, alltaf brosandi og kátar þessar stelpur, kurteisar og krúttlegar.