Gleðilegt nýtt ár!

Fyrir ári síðan var kalkúnn í ofninum í Vanó, humarinn í vinnslu og frábærir gestir í húsinu. Á nýjársnótt var spáð í bolla og helstu þættir sem spáð var fyrir um eru í lokuðu umslagi ofaní skúffu hjá mér hérna á Maltesholmsvägen. "Opnist að ári" stendur framan á umslaginu. Ég veit ekki hvort ég opna umslagið í kvöld, þar sem spámaðurinn og flestir sem spáð var fyrir eru á Íslandi...en tíminn hefur svo sannarlega verið fljótur að líða! Í kvöld verður hvorki kalkúnn né humar en KS lambalæri og döðluterta eiga að koma í staðinn. Saknaðarkveðjur!

Gleðilegt nýtt ár og passið ykkur á flugeldunum! Hér koma svo nokkrar jólamyndir frá okkur.

Á aðfangadag var farið í hressingargöngu áður en Andrés önd byrjaði.

Jóhannes vildi ekki vera með á árlegu jólatrés- og pakkamyndinni. Eins og sjá má er tréð ekki sérstaklega stórt og var því bjargað með því að klæða kassa inní efni og hækka tréð upp um nokkra sentimetra. Sama hugmynd og að setja litlar konur í háa hæla, þá lítur allt betur út!

Fallegar Lín jólasvuntur. Ekki þó Lánasjóðsins sem við fullorðna fólkið treystum á þessa dagana heldur Lín design.

Jóladagur. Nammi.  

Fyrsta skautaferðin, Vasaparken 29. des. Rannveig datt aldrei en Jóhannes var svolítið á hausnum.

Næst verður hamborgarhryggur

Nýtt ár nálgast, jólin búin að vera notaleg í litla kotinu okkar og enn er nóg eftir af jólafríinu! Jólasteikin tókst með ágætum, ég sauð sænska skinku 22. Desember, smurði hana með sinnepsblöndu og skellti svo brauðraspi ofaná og inn í ofn í smá stund. Svona eins og google sagði mér að Svíarnir gerðu. Kjöthitamælirinn stríddi mér aðeins, ætli ofninn okkar sé ekki bara einum of tæknilegur fyrir mig. Hann er með innbyggðum kjöthitamæli sem ég kann ekki nogu vel á, allavega þá mátti steikin ekki þurrari vera en slapp svosem alveg. Á Þorláksmessu sauð ég hangikjötið góða og svo gerðum við obbó góða heimabakaða pizzu um kvöldið. Við höfum búið okkur til þá hefð að panta Greifapizzu á Þorláksmessukvöld og skreyta svo tréð. Hér er víst enginn Greifi svo við gerðum bara okkar eigin pizzu, reyndar eftir að við skreyttum tréð. Eða tókum það upp úr kassanum, það kom með skrauti og seríu og öllu saman, 90 cm. kríli. Aðfangadagur rann upp, snjórinn nánast alveg farinn og milt veður (annað en heima!). Jóhannes fékk möndluna og fékk tvö jójó að launum. Hann gaf Rannveigu annað þeirra og svo hafa þau æft sig svolítið að spinna. Addi er ótvíræður jójó meistari heimilisins og reynir að kenna þeim eitthvað. Við náðum ágætis útivist á aðfangadag og tókum svo upp þá sænsku hefð að horfa á Andrés önd í sjónvarpinu kl. 15 á aðfangadag. Ekkert stress, enda skinkan til og bara eftir að sjóða kartöflur, búa til sósu og skera kvikindið!

Í pökkunum leyndist alls konar sniðugt og skemmtilegt og erum við mjög þakklát fyrir allar gjafirnar sem við fengum. Bækur, ullarsokkar á línuna, vettlingar, föt á börnin, jólaskraut, tónlist, Scrabble, Alias, svuntur og alls konar fleira skemmtilegt. Scrabblið er spil sem okkur hefur langað í mörg mörg ár en ekki eignast. Nú liggur hins vegar við hjónaskilnaði vegna spilsins. Við gáfum krökkunum skauta og planið er að rúlla í bæinn á morgun og hjálpa þeim að reima á sig skautana. Við Addi ákváðum að kaupa okkur skauta líka í jólagjöf, en eigum reyndar eftir að kaupa þá. Svo er planið að vera afar dugleg að fara á skauta. Það eru tilbúin skautasvell á að minnsta kosti þremur stöðum niðri í bæ, opin öllum og kostar ekkert. Það er líka skautahöll í göngufæri frá okkur. Þetta verður samt örugglega mjög fyndið og alveg efni í falda myndavél, enda er Rannveig sú eina í fjölskyldunni sem kann að standa á skautum. Ennþá!

Um áramótin ætlum við að hafa íslenskt lambalæri sem mamma sendi okkur og írönsk bekkjarsystir mín verður í mat hjá okkur. Svo er spurning hvort við sjáum einhverja flugelda hér í Hässelby...

Yfir og út!

Gleðileg jól!

Bíddu er strax kominn 21. desember!!!

Finnst eins og ég hafi sett myndböndin af drengnum inn í gær! Lítið að frétta, jólin nálgast og helsta áhyggjuefni mitt er jólasteikin. Var orðin býsna góð í að elda hamborgarhrygg en svoleiðis fæst nú víst ekki hér eða að minnsta kosti höfum við ekki rekist á svoleiðis ennþá. Okkur langaði líka svolítið að profa að taka Svenson á þetta og hafa sænska jólasteik. Samt erum við ekki tilbúin að fara alla leið og bjóða upp á hlaðborð fyrir fjóra með litlum pylsum, mörgum síldartegundum, kjötbollum og saltaðri svínasteik með sinnepi, svo fátt eitt sé nefnt. Smakkaði svínasteikina hjá bóndanum áður en við keyptum hana, hún var góð og minnti á hamborgarhrygg og því var ákveðið að elda hana eins og Svíarnir gera en hafa hamborarhryggsmeðlætið. Það gæti klikkað svakalega en það gæti líka slegið í gegn. Ef allt bregst fáum við okkur bara kornflex og mjólk.

Og annað...

Langaði að prófa að setja inn video af Jóhannesi litla í söngstuði...

Veit ekki hvort þetta virkar, en gjörsovel.

Santa Lucia

Smá myndasyrpa af Lúsíunni síðan í gær!

Rannveig Katrín var Lúsía með fimm kerti á höfðinu.

Stóð sig með prýði að sjálfsögðu :)

Sýningunni lokið og Lúsía stormar út með kertavax í hárinu

Jóhannes í piparkökufötunum sínum, tilbúinn að slá í gegn með leikskólavinunum.

Eitthvað varð hann nú feiminn þegar herlegheitin byrjuðu og allar söngæfingarnar skiluðu ekki orði upp úr honum. Hann var svona meira í skoða sig um og gretta sig og geifla.

Svo var "fika" á eftir, vinirnir vildu endilega stilla sér upp. Faez og Jóhannes með djús og piparkökur.

Hey då í bili!

Munnræpa

Er eitthvað að frétta? Veit ekki. Ég er komin í jólafrí. Slapp held ég ágætlega frá prófdeginum/vörninni í dag. Addi fer í jólafrí á fimmtudaginn og krakkarnir eitthvað svolítið seinna. Bekkurinn minn átti saman skemmtilega jólastund í dag, ásamt kennurunum og starfsfólki deildarinnar - allir komu með rétti á sameiginlegt hlaðborð og margir komu með eitthvað klassískt úr þeirra heimahögum. Það var reyndar Bandaríkjamaður sem kom með nokkrar flöskur af 12% jólaglöggi, sem sumar stelpurnar drukku heil ósköp af án þess að vita af áfengismagninu. Pínulitlu asísku bekkjarsystur mínar urðu ansi hressar sko! Ég sullaði í skyrköku sem virtist renna vel í liðið, maður verður að reyna að leggja sitt af mörkum við að markaðssetja þetta skyr fyrst það er selt hér.

Jóhannes Árni sló í gegn síðastliðinn föstudag. Ég fór með hann í síðbúna fjögurra ára skoðun og það er skemmst frá því að segja að hjúkkan þurfti að stoppa hann í masinu. Hann talaði og talaði og talaði og var bara óstöðvandi barnið. Sagði henni allt um tannlækninn sinn á Íslandi, vini sína, slökkviliðsmenn, sýndi henni hliðar saman hliðar hopp (óumbeðinn) og skellihló svo og gerði mikið að gamni sínu. Ég átti erfitt með að halda niðri í mér hlátrinum stundum. Hann leysti allar þrautirnar sem fyrir hann voru lagðar og fannst þetta nú lítið mál. Svei mér þá ef 4ra ára skoðun hér er ekki talsvert auðveldari en heima. Það var allavega ekkert spurt út í olnboga eða ökkla...og já, strákurinn er orðinn rúmlega 107 cm og 19 kg. Ekkert smábarn lengur. Svo fékk hann jólaklippinguna í kjölfarið, kjaftaði þar nonstop og sagði klipparanum meðal annars að hann elskaði hunda og ketti. Og að mamma hans talaði bara íslensku.

Ekkert skrítið að maður sé stundum hálf feginn þegar klukkan slær átta og þögnin færist yfir kotið okkar...

Lúsía í fyrramálið, hjá Jóhannesi kl. 7:30 og Rannveigu 8:30.

zzzzzzz

Kertaljós og klæðin rauð

Nú hefur aðventan breitt sig yfir okkur með tilheyrandi notalegheitum; kertaljósum, fyrstu snjókornunum, frosti og heitu súkkulaði. Kaupæði og jólastress fer algjörlega framhjá okkur, á póstkassanum okkar stendur „ingen reklam“ og við fáum enga jólabæklinga eða auglýsingar um jólagjafir ársins. Hóflega skreyttir gluggar á næstu húsum lýsa upp skammdegið en enginn þeirra æpir á okkur með fyrirferðamiklum blikkljósum og enn höfum við ekki séð nein rafmagnsklædd hús. Enginn Raggi Sverris í hverfinu okkar sumsé. Hvort ástæðan er hræðsla Svíanna við ofurrafmagnsreikning eða einfaldlega mínímalískari skreytingahefð en heima á Íslandinu góða skal ósagt látið. Áreitið er allavega í lágmarki og það er vel. Við keyptum aðventuljós og jólastjörnu og er það eina skrautið sem við höfum sett upp í tilefni jólanna, að minnsta kosti enn sem komið er. Inni á skáp er þó hálfskreytt piparkökuhús sem verður sett upp og tilkoma þess mun væntanlega minna okkur enn betur á komu jólanna. Rannveigu finnst við heldur róleg í jólaundirbúningnum og telur nauðsynlegt að skella upp nokkrum seríum en við reynum að spyrna við fótum. Við einsettum okkur að sanka ekki að okkur miklu dóti meðan á dvöl okkar stendur, út fórum við með nokkrar ferðatöskur og við ætlum ekki heim í gámi. Svo við höfðum hugsað okkur að nota það sem hendi er næst og sleppa því sem ekki fæst. Sjáum hvað setur. Við erum nokkuð viss um að jólin komi samt og verði afar gleðileg. Jóladiskur KK og Ellen gægðist upp úr böggli um daginn, "opnist fyrir jól, gott með kaffinu" stóð á merkimiðanum. Og það er alveg satt.

Litlu jólapakkarnir sem við keyptum hafa nú allir farið af stað heim, ég er hérumbil komin jólafrí og ætla fljótlega að gera jólahreint í íbúðinni okkar á Maltesholmsvägen. Við eigum eftir að finna okkur lítið og sætt jólatré en jólasteikurnar kúra inni í ísskáp. Það er ákveðið öryggistilfinning í því. Skagfirskt hangikjötslæri bíður eftir að verða soðið á Þorláksmessu og hamingjusama svínslærið sömuleiðis. Mamma sendi okkur fulla ferðatösku af góðgæti og jólapökkum og upp úr henni kom þetta dýrindis hangikjöt. Tóta bjargaði okkur svo um ORA grænar baunir, rauðkál er nú víst til hér í Stokkhólmi og allt annað sem við þurfum, meira að segja hrísgrjón og möndlur í möndlugrautinn og hægt er að kaupa íslenska skötu og malt og appelsín í einni búð í suðurhluta Stokkhólms. Hamingjusama svínslærið var keypt á jólamarkaði á Skansinum af krúttlegum ungbónda. Hann leyfir grísunum sínum að hlaupa um hagana, þeir fá bara lífrænt fóður og deyja svo í heimahögunum, afskaplega glaðir. Ungbóndinn slátrar þeim nefnilega sjálfur.

Svo er það Lúsían sem haldin er 13. desember. Mikil hátíð sem krakkarnir eiga báðir að taka þátt í. Rannveigu var boðið að vera sjálf Lúsían, sem hún þáði með bros á vör. Hún mun vera með gylltan borða um sig miðja, kórónu á höfði með fjórum kertum (og kertavax í hárinu?) og svo verður sungið. Meira veit ég ekki. Nema að við þurftum að kaupa hvítan léreftskirtil og hann þarf að stífpress og gera sem fallegastan. Strákarnir eru víst ekki mikið fyrir hvíta kirtilinn, hann þykir stelpulegur, og þeir eru yfirleitt annað hvort í jólasveinabúningi eða klæddir sem piparkökur. Jóhannes Árni fékk brúnan piparkökubúning og drengurinn er að farast úr spenningi að fá að fara í honum í leikskólann og syngja: „vi kommer, vi kommer från pepperkake-laaaand...“. 

 Svona er jólaundirbúningurinn á Maltesholmsvägen – ég er hérumbil komin í jólafrí en Addi greyið fer í frí viku á eftir mér. Ef hann verður heppinn og ég í stuði verð ég búin að þrífa allt og pússa þegar hann losnar úr prísundinni. Svo kósum við okkur fram að jólum, búið að senda allar gjafir heim og bara rólegheit og skemmtilegt stúss eftir, baka eitthvað smávegis og föndra svolítið jólaskraut. Hjónaferðir í bæinn að skoða í skemmtilegar búðir og rölta um fallegar götur í miðbænum, jólaglögg og frostbitnar kinnar. Ætli við skrifum nokkuð á jólakort þetta árið, látum nægja að senda út jólakveðjur á blogginu og á facebook að þessu sinni. Gerum bara enn betur á næsta ári!

Guðmundur á Mýrum

Við vorum svo heppin að fá góðan gest um daginn. Fanney Dóra kom fljúgandi yfir hafið og eitt af því undursamlega sem hún skyldi eftir var síðbúin afmælisgjöf handa Jóhannesi Árna. Upp úr pakkanum kom frábær ljóðabók sem öll fjölskyldan hefur skemmt sér við síðustu daga. Um er að ræða bókina "Óðhalaringla" eftir Þórarinn Eldjárn, en hún er endurútgáfa á þremur ljóðabókum eftir Þórarinn (Óðfluga, Heimskringla og Halastjarna). Myndskreytingarnar eru eftir Sigrúnu Eldjárn og ljóðin eru svo full af myndmáli að það hefur sennilega verið frábærlega skemmtilegt að teikna myndirnar við ljóðin. Ég verð að viðurkenna að ég hafði ekki litið í þessar bækur áður, því miður!

Jóhannes hefur svo gaman af því að láta lesa fyrir sig ljóðin, svo spáum við og spögúlerum og æfum okkur að ríma. Uppáhalds ljóðið hans er um hann Guðmund á Mýrum.


Bókagleypir

Hann Guðmundur á Mýrum borðar bækur,
það byrjaði upp á grín en varð svo kækur.
Núorðið þá vill hann ekkert annað,
alveg sama þó að það sé bannað.

Hann lætur ekki nægja kafla og kafla,
hann kemst ekki af með minna en heilan stafla.
Hann er víða í banni á bókasöfnum,
en beitir gerviskeggi og fölskum nöfnum.

Hann gleypir í sig feitar framhaldssögur
og fær sér inn á milli stuttar bögur.
Hann telur víst að maginn muni skána
í mörgum við að bíta í símaskrána.

Hann segir: Þó er best að borða ljóð,
en bara reyndar þau sem eru góð.


Jóhannes er ekki byrjaður í bókunum ennþá en elskar súkkulaðisnúða....

Vöðvabólga og vökunætur...

Við Addi erum í óðaönn að reyna að klára lokaritgerðir í kúrsunum okkar. Ég er í kúrsi sem heitir Educational Planning og námsmatið byggist eingöngu á stórri lokaritgerð. Fleiri einingar en BA ritgerðin mín sko...Sama hjá Adda í kúrsi sem heitir World Orders.

Ég er að gera ESD (Educational Secter Diagnosis) á hinu ímyndaða landi NOVANIA, land sem UNESCO hefur búið til að "aflað upplysinga" um, sem ég nota svo til að byggja greiningu mína á og lausnir við vandamálum í þessu blessaða landi. Þarna er allt í steik svo ekki sé meira sagt og ég þarf að velja mér fimm megin vandamál til að greina í ræmur og koma með lausnir við. Þetta er svona æfing fyrir framtíðar vinnu mína hjá UNESCO sem Educational Planner (afsakið, veit ekki hvaða íslenska orð ég ætti að nota...).

Addi er að gera framtíðarspá, en hann á að meta hvernig skipulagið verður í heiminum 2060. Hvaða ríki eru stærst og áhrifamest o.s.frv. Hver verður staða Bandaríkjanna 2060? En Asíuveldanna Kína og Indlands? Hefur Afríka náð að komst til áhrifa?

Á mánudaginn kl. 9 skilar Addi sinni inn og ég fyrir kl. 10 sama dag.

Það er alltaf hægt að sofa seinna...

Þetta tekur á taugarnar

Föstudagsfréttirnar...

Æ það er svo voðalega mikið að gera eitthvað í skólanum núna. Enginn tími til að skrifa langa pistla en hendi inn nokkrum myndum í staðinn! Í tilefni Halloween var búningadagur (með draugaþema) í leikskólanum í dag. Við vorum nú ekkert að splæsa í búðarbúning og dressuðum drenginn upp sem bónda. Hann ærðist næstum því úr spenningi á leiðinni í leikskólann í morgun, honum fannst hann svo frábærlega flottur! Leikskólakennarinn kallaði hann reyndar hillbillie en fyrirmyndin hans var sko Bjarni afi með skeggið. Krummafóturinn var hans hugmynd...

Það er búið að vera haustfrí alla vikuna hjá Rannveigu og við tókum okkur lærdómspásu í dag og skelltum okkur í Dronningsholms höllina, heimili Silvíu og Karls Gústafs. Hittum þau reyndar ekki en skoðuðum stóran hluta hallarinnar og það var osom.

Rannveig og Addi voru rosalega spennt...

 Svo mættum við þessari fallbyssu og Rannveig varð svolítið smeyk.

Sæl og glöð fjölskylda mínus bóndinn, eftir skemmtilega heimsókn og túr um höllina.

Höllin (reyndar bakhliðin). Þetta konungsveldi er nú meiri vitleysan...

Góða helgi!

Svolítið myndablogg í tilefni föstudags...

Halló heimur. Ég fór í það í morgun að tæma myndavélina og ákvað að henda nokkrum þeirra hingað inn. Í október elduðum við uppáhalds uppáhalds matinn okkar, Sambosa. Þetta er svo sjúklega ótrúlega gott að ég fæ vatn í munnin við að horfa á myndirnar! Við Jóhannes sáum að mestu um eldamennskuna og tókum myndir af herlegheitunum...

Búið að preppa allt innihald í fyllingarnar, gerðum túnfisk og grænmetis. Svo gerðum við reyndar líka nokkrar pizzu sambosur fyrir krakkana, sem þau hámuðu í sig...

Túnfiskur til vinstri og spicy grænmetisfylling til hægri.

Svo þarf að fletja út deigið í litla hringi og skella fyllingunni inní...

Svo er aðalmálið að loka þeim þannig að þær séu nokkuð smekklegar og alls ekki götóttar. Tókst svona misjafnlega vel eins og sjá má...

Jóhannes, hundtryggi aðstoðarmaðurinn í eldhúsinu. Hann elskar að stússast í eldamennskunni! Hér er hann að setja fyllinguna í fyrir þau systkinin.

Ógó gaman!!! Svo náði ég ekki að smella mynd af afrakstrinum, við vorum öll orðin svo svöng...

 Krakkarnir elska að laumast í myndavélina og taka sjálfsmyndir...

Á þessum tímapunkti í lífi Jóhannesar Árna þurfti hann nauðsynlega á klippingu að halda og móðirin reddaði málunum. Þetta er sumsé eftir mynd. Ætli það verði ekki splæst í jólaklippingu fyrir drenginn, hann er að verða ansi hárprúður (vantar Gunna og Kristínu með rakvélina góðu!)

Rannveig fór á sundmót og keppti í tveimur greinum. Hún er með sína sér-sérvisku - setur hettuna yfir gleraugun svo þau detti ekki niður þegar hún stingur sér...

Svo komu amma og afi á Akureyri í heimsókn um miðjan október og Jóhannes var aðalkortamaðurinn og leiðsögumaðurinn. Hér er hann að vísa veginn í Globen...notalegt að fá gesti og við hlökkum til næstu heimsóknar sem er í nóvember. Svo hvíslaði lítill fugl að mér að bróðir og móðir væru búin að panta flug um páskana 2012...

Hér erum við um 130 m. fyrir ofan þetta fólk, sem stendur í röð til að fá gott stæði á Britney Spears tónleikunum í Globen. Þetta voru nú nokkrir klukkutímar í tónleikana þarna og fáir mættir...

Rannveig og Addi í Skyview klefanum sem fór með okkur upp á toppinn á Globen, þaðan mátti sjá yfir alla Stokkhólm og við vorum í svooo fallegu veðri. Alveg frábært! Ætli Hässelby sé ekki einhversstaðar þarna í fjarskanum...

Skíðasvæðið í Stokkhólmi...sjáið þið það? Já einmitt, litli hóllinn þarna í miðjunni...jafnvel ég kæmist kannski bjargarlaust og óbrotin þarna niður?! Þetta er svona eins og Jólasveinabrekkan á Akureyri.

Halloween-Rannveig. Planið var að vera uppvakningur, gamall maður sem hefði verið myrtur á grimmilegan hátt og væri nú risinn upp úr gröfinni. Við týmdum ekki að skemma mjög mikið af fötum og gátum ekki klínt allt út en þetta var útkoman. Myndavélin var reyndar eitthvað að stríða okkur og engin myndanna sem við tókum nær að lýsa stemmningunni...hún var býsna óhugnaleg stelpan!

Við hjónakornin erum á fullu í ritgerðarskrifum þessa dagana, Addi er að skila course-paper í dag og ég fljótlega...

Þótt þú langförull legðir...

Eins og þið sem lesið þessa síðu vitið sjálfsagt þá erum við hjónakornin ekki beint miklir heimsborgarar...ennþá! Við fórum einu sinni saman til London í þrjá daga og gistum á Kings Cross því það var ódýrast. Fengum viðbjóðslegt beikon í morgunmat og vorum í herbergi þar sem maður þurfti að ganga í gegnum sturtuna til að komast að pissa. Svo fórum við líka í viku til Kaupmannahafnar þegar Jóhannes var sjö mánaða og Rannveig sex ára. Frábær ferð, fyrir utan botnlangauppskurð Rannveigar sem setti vissulega strik sitt á ferðina. Einhverjar fjölskylduferðir fór Addi þegar hann var ungur drengur, meðan ég var í fjósastígvélunum að mjólka.  Ég dvaldi vissulega í Noregi eitt sumar þegar ég var 14 ára en þar fyrir utan höfum við ekki farið víða. Bara svona stuttar ferðir og aðeins í þessi tvö skipti saman.

Okkur finnst þessir flutningar okkar til Svíþjóðar því talsvert spennandi og það er nýtt fyrir okkur báðum að búa í úglöndum. Í þessa mánuði sem við höfum verið í Stokkhólmi höfum við fylgst vandlega með Svíunum, reynt að læra eitthvað nýtt, hvernig maður eigi nú að haga sér í svona stórborg og hvað einkennir líf þessara nýju nágranna okkar. Um daginn sat ég á kaffihúsi og beið eftir Rannveigu meðan hún var á sundæfinu og datt allt í einu í hug texti sem var í félagsfræðibók sem ég kenndi einu sinni. Þar var Svíi á ferð sem lýsti Íslendingum ansi fjálglega. Ég fór í framhaldinu að hugsa um það sem ég hef séð hér...so far!

-          Unnar kjötvörur. Það tók mig tvo mánuði að finna hamborgara í búðunum hér í nágrenninu sem innihéldu ekki kartöflumjöl og alls konar krydd og e-efni. Pylsurnar þekja hillurnar í búðinni, það eru bratwurst og grillpylsur og vínarpylsur og falukorv og guðmávitahvað. Ekkert bara Goða eða SS sko, ó nei. Við hjónakornin erum ekki allskostar sammála um ágætis þesskonar matvara (eða sko hvort þetta sé matur yfirhöfuð) en buðum nú samt tengdaforeldrunum upp á falukorv í síðustu viku. Það er sumsé Adda deild. Svo eru margir frystar með färdigmat – bara taka upp og skella í ofninn/örbylgjuna. Frosið lambakjöt tekur einn meter í kistunni en färdigmat svona 10. Og pylsurekkarnir tugir metra!

-          Lífrænar vörur. Fyrstu skiptin sem ég fór að versla sá ég bara lífrænt. Lífrænt út um allt. Ó svo gaman. Samt er eitthvað sem passar ekki í þessu öllu saman. Lífrænt í mínum huga passar ekki vel með öllum þessum unnu kjötvörum. Lífrænt finnst mér líka einhvernvegin haldast svolítið í hendur við umhverfisvernd en til dæmis er flokkun sorps komin afar stutt hér miðað við heima á Akureyri. Leik- og grunnskólar krakkanna flokka ekkert rusl, við flokkum ekki lífrænt og í háskólanum er fjalli af plastglösum hent saman við lífrænt sorp, pappír og plastdiska á degi hverjum, ekki er hægt að kaupa sér kaffi í bollum, allt í pappamálum, kennararnir fjölrita glærur eins og þeir eigi lífið að leysa og hvetja okkur jafnvel til að prenta út fleiri hundruð blaðsíður af lesefni. Það er eitthvað bogið við þetta og mér er illt í umhverfishjartanu mínu.

-          Hundahald. Aldrei séð annað eins. Sem gæti mögulega skrifast á það hversu lítill heimsborgari ég er en hér tilheyrum við fjölskyldan minnihlutahóp þeirra sem eiga ekki hunda. Á morgnana þegar við förum með Jóhannes í leikskólann (300m) mætum við að meðaltali sjö hundum með eigendum sínum. Margir eru með tvo og iðulega eru þetta ellilífeyrisþegar á hækjum. Í dag var kona með göngugrind með lítinn bolabít úti að ganga. Það fyndna var að hundurinn dró bandið á eftir sér og gekk því laus á undan konugreyinu sem fór afar hægt yfir. Í okkar hverfi virðist fólk líka eiga erfitt með að hafa hundana sína í taum og þrátt fyrir að hafa alist upp með hundi og hafa almennt séð nokkuð gaman að hundum þá er þetta heldur mikið af hinu góða. Að mæta skuggalegum gaur með risastóran lausan hund finnst mér ekki þægilegt, sérstaklega ekki þegar litli skæruliðinn hleypur líka laus...

-          I-phones og aðrar græjur. Hoppandi Hólakot. Eigum við eitthvað að ræða þessi litlu börn sem eru með Iphona? Og allt fólkið í lestinni? Þarna tilheyrum við líka minnihlutahópi. Skólasystur Rannveigar eru allar með einhverskonar Nintendo mini tölvu með sér í skólanum og leika sér í þeim í eftir-skólavistuninni. Svo fór bekkurinn hennar í Tunnelinn um daginn og þarna sátu þær fjórar saman og héngu í símunum sínum, sendu jafnvel sms á milli i stað þess að tala saman. Íslendingurinn í hópnum var hálf hissa á þessu athæfi jafnaldra sinna. Og talandi um græjur, barnavagnarnir eru sko Rolls!

-          Skófatnaður. Þarna koma fjósastígvélin aftur við sögu. Þau heita Hunter en ekki Nokia en eru annars voðalega svipuð þeim sem ég þrammaði á forðum daga meðan Addi skrapp í Campervennen með foreldrum sínum. Svo er það Converse. Þetta er svakalegt. Taldi 223 converse pör á leiðinni í skólann á dögunum.

 

Svo er það bara spurningin, hvort við komum heim eftir tvö ár í Converse og fjósastígvélum, með nýjasta Iphoninn og hund í bandi (eða ekki í bandi), maulandi bratwurst og lífrænt mæjónes...

Sundblogg

Í morgun hringdi vekjaraklukkan tíu mínútur í sex. Á sunnudegi!!! (geisp!) Við Rannveig vorum komnar út úr húsi kl. 06:40 og tókum tunnel og strætó á sundmót í Jakobsberg. Upphitun hófst kl. 8 og drottningin var svo búin að keppa um kl. 18. Vorum svo heppnar að fá far heim með annarri sundmömmu svo við vorum komnar heim um 18:30 og sluppum við strætó á köldu októberkvöldi.

Sumsé, fyrsta stóra sundmótið sem daman keppir á hér í Stokkhólmi. Keppendur voru á aldrinum 10-17 ára, reyndar voru aðeins þrír krakkar fæddir 2001, allir hinir eldri. Keppendur komu víða að - Álandseyjum, Uppsala, Västerås og svo framvegis. Rannveig var að keppa í 100 m bak- og skriðsundi og stóð sig mjög vel. Hún bætti tímann sinn í 100 skrið um heilar 9 sekúndur síðan á Akranesi í vor og hefur farið mikið fram í tækninni. Hér eru miklu fleiri móti í boði en heima og næsta stóra mót verður eftir þrjár vikur.

Helsti munurinn á sundmótum á Íslandi eða hér í Stokkhólmi er inni-úti fítusinn. Heima eru kuldagallar og ullarteppi á milli greina en hér eru sundlaugarnar inni, engin loftræsting og óbærilegur hiti. Allir á hlírabolunum!

Rannveig stendur sig sumsé mjög vel í sundinu, er með þeim yngstu sem eru komnir upp í keppnisflokk, hennar jafnaldrar eru flestir í tækni-flokkum sem keppa ekki. Bekkjarfélögunum finnst talsvert til þess koma að hún kunni sund - en hér er sund ekki sjálfsagður partur af námskrá og ekki allir bekkjarfélagar hennar sem eru syndir.

Skógarferð og síðustu sumardagarnir

Hér hefur verið frábært veður undanfarna daga, um og yfir 20 stiga hiti og glampandi sól í dag og í gær. Veðurspekingarnir segja að þetta séu síðustu sumardagarnir og nú komi haustið. Krakkarnir sem eru með mér í náminu og hafa búið í Svíþjóð í einhver ár hafa talað mikið um sænska veturinn og hversu H R Æ Ð I L E G U R hann sé. Við erum orðin býsna spennt og getum varla beðið eftir þessum hrikalega vetri. Hversu hræðilegur getur hann verið? Lýsingarnar eru allavega ömurlegar. Lestarkerfið leggst niður á snjódögum, svo mikil hálka að það er ekki stætt á gangstéttum og svo kalt að það smýgur inn í gegnum merg og bein. Og myrkrið. Skulum ekki gleyma því! Skólasystir hans Adda þurfti svo hreinlega að hætta í skólanum í fyrra af að það var svo kalt. Hryllingssögurnar náðu svo hæstu hæðum þegar ég ræddi veturinn við Pakistanann sem er með mér í skólanum. Hræðilegt, segi það og skrifa. Og við fjölskyldan bíðum spennt eftir að geta notað allar yfirhafnirnar sem við höfum fyllt skápana með og gönguskóna sem við fengum senda frá Íslandi...

Á fimmtudaginn skelltum við okkur í skógarferð í góða veðrinu eftir skóla og myndavélin var með í för. Við þurfum einungis að rölta  nokkur hundruð metra og þá erum við komin út í þennan dýrindis skóg.

Jóhannes fann risastórt tré...sólin og Mäleren á bakvið.

Jóhannes og prikin. Jamm, hann gerir lítið annað en að safna prikum, í hverum einasta göngutúr (bæði með foreldrum og leikskólanum) endalaust prik, lítil, stór...

Fullt af bláberjum í skóginum

 Og klettar sem gaman er að príla á

 ...og svo er líka gaman að hoppa af háum steinum...með prikin sín að sjálfsögðu!

 Allt í einu fundum við rólu sem hékk í tré...

Og svo birtust þessi hús líka alveg upp úr þurru

Annars allt gott að frétta, nóg að gera í skólunum hjá öllum. Jóhannes talar sænsku og íslensku í bland, uppáhalds orðið þessa dagana er TITTA. Rannveig er svakalega dugleg í skólanum og gengur sérlega vel í ensku og stærðfræði, sænskan öll að koma. Svo eru sundæfingar fjórum sinnum í viku og mjög mikið heimanám, nóg að gera hjá blessuninni! Prófessorinn minn mætti í spariskóm um daginn og Addi fór á hádegisfyrirlestur með Fredrik Reinfeldt í síðustu viku. Við erum komin með áskrift að Dagens Nyheter og svo ryksuguðum við í dag.

Nóg í bili,

VSB