Melodifestivalen 2013 - viku of seint!

Líkt og í fyrra höfum við að sjálfsögðu fylgst með Melodifestivalen, ég hafði bara ekki tíma fyrr en núna til að skrifa júróblogg. Við reynum að drekka í okkur allt sænskt og sænska menningu og þetta er bara, hvort sem fólki líkar betur eða verr, ansi stórt fyrirbæri hér. Þessi keppni hefur verið sérlega vinsæl nú í ár (og fleiri horfðu á úrslitakvöldið núna en sl. sjö ár!), vegna góðs gengis Svía í fyrra þegar Loreen vann Eurovision með laginu Euphoria. Að vanda var sex laugardagskvöldum í röð varið í að velja rétta lagið til að keppa fyrir hönd Svía í Malmö í maí næstkomandi.

Kynnarnir að þessu sinni voru þau Gina Darawi og Danny Saucedo.

Gina sló í gegn á Youtube fyrir tveimur árum með heimagerðum myndböndum eins og þessu, þar sem hún gerir óspart grín að staðalmyndum af múslimum og Svíum o.fl.: http://www.youtube.com/watch?v=A94vii4ZDpo. Hún á rætur að rekja til Palestínu og er bara rétt rúmlega tvítug. Nú er hún vinsælasti þáttastjórnandinn hér í landi. Danny var í öðru sæti í Melodifestivalen í fyrra, með laginu Amazing. Rannveig heldur svolítið mikið mikið upp á hann. Danny gleymdi oft textanum sínum í keppninni, var ofurstressaður og segist aldrei aftur ætla að taka að sér svona verkefni! Blöðin kepptust um að dæma frammistöðu þeirra í keppninni og hann fékk ekki svo góða dóma blessaður. En hann hefur unun af því að syngja og koma fram og það var mikið um það í þessari keppni - sumsé svona aukaaatriði þar sem hann og Gina ásamt fylgdarliði voru búin að æfa dansa og söng og búa til flott atriði eins og þetta, sem var opnunaratriði í fyrstu undankeppninni og þetta. Miðað við íslensku undankeppnina þá...já...himinn og haf?

Það er kannski aðallega tvennt sem er sérstakt við sigurlag keppninnar. Í fyrsta lagi er þetta í fyrsta sinn sem lag sem kemst í úrslit upp úr "andra chansen" vinnur keppnina. Í öðru lagi kusu Svíar sér allt annað lag til að keppa í Malmö en það sem vann keppnina. Þannig er nefnilega að eitt af trixunum sem aðstandendur keppninnar hafa tekið upp, er að fá dómnefndir í nokkrum öðrum Evrópuríkjum til að kjósa sitt uppáhalds lag og gilda þeirra atkvæði um þriðjung á móti sænsku símakosningunni. Robin vann "Evrópukosninguna" nokkuð sannfærandi (m.a. með 12 stigum frá Íslandi), en Yohio varð í 2. sæti. Það hefur verið uppi fótur og fit hér vegna þessa en hverju sem því líður er hann vinur okkar Robin Stjernberg frá Hässleholmen (já, ég held að það sé rétt hjá okkur) á leiðinni til Malmö þar sem hann mun syngja lagið You, sem á víst að vera nokkurskonar þakkaróður til pabba hans, mikið um falsettur og karlkyns gógódansarar og allskonar. Robin varð í öðru sæti í Idolinu í fyrra svo hann er vel þekktur hérna í Svíþjóð - og svo er hann með þrusurödd, það verður að viðurkennast. Hann hefur nú aðeins fullorðnast síðan í fyrra, búinn að breyta um klippingu (kominn með hina týpísku sænsku stráka/karla klippingu, rakað í hliðunum og sítt að ofan gelað upp í loftið!) og krúttkinnarnar nánast horfnar - enda drengurinn búinn að vera á milljón í ræktinni. Gjörið svo vel, framlag Svía í ár:

Lagið sem Svíar kusu og hefði sennilega unnið, ef ekki hefði verið fyrir erlendu dómnefndirnar, heitir Heartbreak Hotel og það er drengur frá Sundsvall sem syngur, Yohio. Hann er þessi ljóshærði sem knúsar Robin á myndinni hér að ofan. Yohio er sumsé strákur sem dressar sig upp á nokkuð óhefðbundinn hátt áður en hann kemur fram og um það hefur mikið verið rætt. Er hann kynskiptingur, klæðskiptingur, gay eða þarf kannski bara ekkert að skilgreina hann sem neitt sérstakt? Ég hef ekki hugmynd og mér er alveg sama. Lagið má finna hér. Hann fékk næstflest stig frá erlendu dómnefndunum.Mér fannst þetta eiginlega alveg hrikalega leiðinlegt lag.

Í úrslitum voru svo átta önnur lög. Ég átti tvö uppáhalds. Litla krúttið Ulrik Munter, Tell the World I´m here. Hann keppti líka í fyrra og lenti þá, líkt og núna, í þriðja sæti. Honum gekk mjög vel að heilla evrópsku dómnefndirnar. (8 stig frá Íslandi)..hann er fæddur 1994 og hefur gefið út nokkur lög, yfirleitt einn með kassagítarinn sinn held ég.

Hitt lagið sem fjölskyldan á Maltesholms var reyndar öll mjög hrifin af (Rannveig og Addi sungu það stanslaust í þrjár vikur heima, voru sumsé með það á heilanum!) var eina lagið í úrslitunum sem var sungið á sænsku. Þarna voru á ferðinni fjórir góðir af eldri kynslóðinni, sem sungu um það hvað þeir væru búnir að semja góðan júró slagara sem ætti að kjósa og fara í Eurovision; En riktig jävla schlager. Þeir voru með frábært atriði. Þaulreyndir leikarar og söngvarar, með Tommy Körberg í fararbroddi, að skemmta sér og okkur hinum. Þetta lag komst nú ekkert áfram og endaði í síðasta sæti (af því að evrópsku dómnefndirnar gáfu því ekki stig, Svíar voru nokkuð duglegir að kjósa það).

 Hljómsveitin State of Drama gerði líka ágætis hluti og var í toppbaráttunni, með laginu Falling. Sean Banan, sem er svona nokkurskonar sænsk útgáfa af Silvíu Nótt (og nýtur mikillar hylli barnanna...) keppti annað árið í röð. Í fyrra hét lagið hans Sean den förste banan en núna söng hann lagið Copacabanana. Johannes hefur verið með það á heilanum. Svolítið mikið. Okkur finnst Sean mjög skemmtilegur grínisti, hann er ekkert feiminn við að gera grín að Tyrkjum (sjá 2.21 í myndbandinu) og Aröbum og Svíum, Eskimóum, Försäkringkassan eða Skatteverket. Nú eða Carolu. Aðalmálið í þessu lagi virðist vera Alliance. Sem er ríkisstjórnin...

Eina konan sem komst í úrslit heitir Louise Hoffstein, þekkt rock/pop/blues söngkona. Hún söng lagið "Only the dead fisk follow the stream". Svona country gúddí fílingur.Hún var greind með MS árið 1996 og það vakti nokkra athygli að hún skyldi taka þátt í keppninni þrátt fyrir oft á tíðum erfið veikindi. Hún lenti í 5. sæti.

Anton Ewald með lagið Begging langaði mikið til að vinna en lenti í 4. sæti (íslenska dómnefndin gaf honum 10 stig af 12). Hann er afskaplega fríður ungur drengur sem er flinkur að dansa. Pínlítið svona Eric Saade (ef þið munið eftir honum, með lagið popular hérna um árið). Hann var samt svo vel girtur í keppninni að ég gat eiginlega ekki horft á hann. Hann kom upp úr andra chansen eins og Robin og er bara tvítugur. Sjáið þið klippinguna? Jamm. Hann er eins og Danny & Robin og annar hver maður sem maður mætir úti á götu hér í Stokkhólmi.



David Lindgren, jafnaldri minn, söng lagið Skyline. Hann keppti líka í fyrra og lenti þá í 4. sæti. Þegar ég hlusta á lagið hans þá hugsa ég bara Svíþjóð. Týpíkst sænskt júrópopp. Honum gekk ágætlega að heilla dómnefndirnar en Svíar gáfu honum ekki mörg stig og hann hafnaði í 8. sæti.

Að lokum er það eldmaðurinn. Hann lék á brennandi flygil í laginu, sem heitir Bed on fire! Eldmaðurinn heitir í raun Ralf Gyllenhammar. Hann var búinn að gefa það út fyrir keppnina að hans æðsti draumur væri að vinna þessa keppni og komast í Eurovision. Og hann gaf allt held ég bara. Rokk og ról, öskur, eldglæringar og læti. Svíar fíluðu hann ágætlega en ekki Evrópa og hann endaði í 7. sæti. Ralf spilar á gítar og syngur í þungarokkshljómsveitinni Mustach, sem hefur notið nokkurra vinsælda í Svíþjóð.

Við horfðum nú á flest öll undanúrslitakvöldin og þar kenndi ýmissa grasa. Til dæmis  norsk söngkona í vandræðalega stuttum kjól sem söng ástardúett með sænskum félaga sínum.

Amanda Fondell (sem vann Idolið í fyrra) söng eitt lag sem komst ekki áfram. Íraninn Behrang Miri komst í andra chansen en svo ekki upp í úrslitakeppnina með lagi sem heitir Jalla Dansa Sawa. Það er lag til að fá á heilann og Jóhannes Árni hefur sungið þetta lag nánast stanslaust síðustu vikurnar. Og dansað með. Ég helt svolítið með þessu lagi, svo skemmtileg blanda af sænsku rappi og einhverju jalla jalla...

Endum á því!

Melodifestivalen er heilmikið mál hérna, búðirnar selja melomys drasl í massavís (snakk, ídýfur, kók) og það eiga allir að hafa fajitas eða tacos í matinn. Það er "standard" melomys matur. Netmiðlarnir og dagblöðin fjalla mjög mikið um keppnina, lögin, keppendur, klæðnaðinn, fyrirkomulagið og bara allt sem hægt er að fjalla um. Það er því í raun og veru mikill léttir að losna við allt þetta áreiti.