Íslænska...

Ég skrifaði að gamni niður glefsur úr um það bil 10 mínútna samtali sem Jóhannes átti við föður sinn í kvöld. Svona talar sumsé fimm ára drengurinn minn.

"Pabbi, ég ætla að försätta að læra þig sænsku ända þangað til við komum aftur til Íslands"

"Ég er redan búinn að læra mig sænsku"

"Ég er fortfarande svangur"

"Ég hef engan aning!"

"Það er ganska skrítið"

"Þessi bíll er alveg eins og vagnur"

Það merkilega er að hann blandar nánast aldrei íslenskum orðum inn í samtöl sem fara fram á sænsku, en þegar hann talar íslensku við okkur hérna heima þá kemur varla setning frá honum sem ekki er með sænskum orðum í eða þá málfræðilega kolröng. Það verður krefjandi fyrir hann að flytja aftur heim og eiga samskipti á 100% íslensku. Nú þegar er nokkuð erfitt fyrir fólk að skilja hann í gegnum síma eða skype - nema að það kunni eitthvað í sænsku.

Á maður samt nokkuð að hafa áhyggjur af þessu? Við lesum fyrir hann á íslensku á nánast hverju kvöldi (einstaka sinnum á sænsku), leiðréttum hann temmilega mikið og tölum mjög mikið við hann. "Vandamálið" er kannski að við skiljum hann fullkomlega þó hann blandi tungumálunum saman og tökum jafnvel ekki alltaf eftir því. Það verður í það minnsta forvitnilegt að fylgjast með þróun mála í framhaldinu :o)